จวบแสงอุษาสาง

ชายหนึ่งแรกรัก ช่างหอมหวาน เปลี่ยนแล้งนาเป็นตระกาลเขียวขจี ล่วงพ้นคืนวันหมั่นเพียรถาม สาวเจ้านางอิดเอื้อนรอวันคืน ชายหนุ่มร้อนรัก แปรปันใจ ปวด แลบ รวดร้าวข้างในจิต ยิ่งนับวัน นานวันให้หวนคิด คนึงนิตย์พิศวาสมิเคยคลาย เจอใครหนอใครใช่เหมือนเจ้า เจอเขาร้อนรักหักหาญใจ ดิ่งจมลงสู่ห้วงบาดาลใจ ไม่อยากเงยไม่อยากมอง