(Heroine) ที่นี่ไม่มีนายเอก ฉากสิบสี่

"ไหนก็ไม่เรียนแล้ว ไปนั่งรถเล่นกับพี่ก่อนไหมภูมิ"

 

แทนทวีพูดขึ้นระหว่างที่สายตากำลังจับจ้องที่ถนนไม่ได้หันมามอง

 

"ไปไหนครับพี่"

 

ภูมิบุญถามรู้สึกไม่มั่นใจเพราะเพิ่งจะผ่านประสบการณ์ที่เลวร้ายมา ภูมิบุญเองไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นในตอนนี้

 

"ภูมิอยากไปไหนล่ะครับ เดี๋ยวพี่พาไป"

 

แทนทวีถามกลับแล้วหันมายิ้มให้ ภูมิบุญนั่งคิดตรึกตรองอยู่

 

"ไปไหว้พระไหม"

 

สิ่งที่แทนทวีพูดออกมาทำให้ภูมิบุญอมยิ้มขึ้นมา มองใบหน้าที่มีไรหนวดเริ่มครึ้มเขียวอย่างประหลาดใจ

 

"เอ่อ ที่ไหนครับ"

 

"อยุธยาไหม ขับรถไปแป๊บเดียว"

 

ภูมิบุญพยักหน้า อย่างน้อยคนที่รู้จักเข้าวัดเข้าวาคงจะไม่ใช่คนที่ใจไม้ไส้ระกำ ภูมิบุญยึดเอาบรรทัดฐานของตัวเองเป็นข้อชี้วัดความน่าจะเป็นคนที่มีจิตใจดีของแทนทวี

 

"พี่ชอบไปไหว้พระเหรอครับ"

 

"อืม ว่างๆก็ไปบ้างครับ พอดีแม่พี่ชอบไป ก็เลยไอ้อานิสง"

 

แทนทวีหัวเราะเบาๆ ภูมิบุญก็ยิ้มออกมา

 

"พี่แทน ผมถามจริงๆเถอะ ทำไมพี่อยากจะคบกับผมครับ"

 

ภูมิบุญยิงคำถาม แทนทวีกลับยิ้มอย่างพอใจ ไม่รีรอที่จะตอบ

 

"ไม่รู้สิภูมิ เจอครั้งแรกก็ชอบ ยิ่งเจอแล้วยิ่งชอบ ทำไมพี่ถึงต้องไม่ชอบเราล่ะครับ"

 

เขาถามกลับมา ภูมิบุญกลับอึ้งพูดไม่ออก

 

"เปล่าหรอกครับ เพราะพี่เห็นคบกับพี่นิตาอยู่ คือ พี่ก็ดูไม่เหมือนเกย์ แล้ว"

 

"ภูมิ พี่ไม่สนหรอกนะว่าพี่จะเป็นเกย์ หรือผู้ชาย รู้แค่ว่าชอบภูมิ ภูมิจะเป็นอะไรก็ช่างพี่ชอบภูมิไปแล้วนี่"

 

แทนทวีตอบแม้จะไม่กระจ่างแก่ใจมากนักแต่ภูมิบุญก็ยิ้มออกมาพึงใจกับคำตอบที่ได้รับ ไม่รู้ว่าเขาพูดเพราะปากหวาน หรือพูดออกมาจากความรู้สึกนึกคิดจริงๆ

 

"แล้วที่บ้านพี่เขาไม่ว่าอะไรเหรอครับ"

 

"ไม่รู้ดิ พี่ยังไม่คิดเรื่องนั้น พ่อแม่พี่เป็นหมอพี่ว่าท่านคงเข้าใจ"

 

ภูมิบุญส่ายหน้าพอคิดต่อไปก็มาติดที่บุพการี แต่เอาเถอะมันคงไม่เป็นถึงขั้นนั้น ภูมิบุญพยายามบอกตัวเองเพื่อไม่ให้คิดมาก

 

แสงแดดยามเช้าเริ่มเพิ่มระดับความร้อนแรง แม้จะยังไม่สายมากแต่อากาศภายนอกรถก็เริ่มร้อนระอุ ภูมิบุญมองออกไปนอกกระจกรถดูทิวทัศน์ระหว่างทางอย่างเพลิดเพลินใจ แปลกเสียจริงเวลามากับแทนทวีทำไมรู้สึกสบายใจไม่หวาดระแวงเช่นนี้

 

"ฟังเพลงได้ไหมครับพี่"

 

ภูมิบุญชักอึดอัดเพราะภายในรถเริ่มเงียบ เพราะแทนทวีมัวมองอยู่แต่กับพื้นถนนเบื้องหน้า

 

"อ้อ โทษที ได้ครับ ฟังเพลงแนวไหนเรา"

 

แทนทวีหันมายิ้มให้ แล้วเอื้อมมือไปเปิดเครื่องเล่นเพลงหน้ารถ

 

"ภูมิเปิดในลิ้นชักดิ พี่มีแผ่นอยู่หลายแนว"

 

แทนทวีบอก ภูมิบุญเอื้อมมือไปดึงลิ้นชักหน้าตัวเองออกมาเห็นแผ่นซีดีที่เก็บในกล่อง อยู่กระจัดกระจาย

 

"พี่ฟังเพลงเก่าด้วยเหรอครับ"

 

ภูมิบุญหยิบแผ่นของ John Denver ขึ้นมาดู เป็นอัลบั้มที่รวมเพลงฮิตของศิลปินท่านนี้

 

"อ้อ ชอบครับ เพลงลูกทุ่งของฝรั่งนะ พี่ว่ามันฟังง่ายดี มีเพลงใหม่ๆด้วยนะ ลองค้นๆดูพอดีพี่ไม่ได้เก็บ"

 

แทนทวียิ้มแบบอายๆเพราะหน้ารถเขารกจริงๆ

 

"ลองฟังอันนี้ก็ได้ครับ"

 

ภูมิบุญหยิบแผ่นออกมาแล้วถามวิธีใส่แผ่นในเครื่องเล่น

 

"Sunshine on my shoulders makes me happy
Sunshine in my eyes can make me cry
Sunshine on the water looks so lovely
Sunshine almost always makes me high,"

 

ทันทีที่เมโลดี้เพลงดังขึ้นภูมิบุญก็นิ่งฟังอยู่ ทำไมเสียงกีตาร์โปร่งกับเสียงร้องแหบๆแต่นุ่มมันช่างเข้ากับบรรยากาศที่กำลังผ่านตาเสียเหลือเกิน ภูมิบุญมองออกไปนอกกระจกสายตาเป็นประกายรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา

 

"ชอบไหมครับ"

 

ภูมิบุญสะดุ้ง หันไปยิ้มให้แทนทวี

 

"โห ใจละลายเลยนะเนี่ย ภูมิรู้ไหมเวลาเรายิ้มน่ะ เหมือนหยุดโลกไว้เลยนะ"

 

แทนทวีเองก็ไม่ใช่น้อย ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มเจ้าชู้มาตั้งแต่เด็ก เรื่องปากหวานล่ะไม่ยอมน้อยหน้าใครเช่นกัน

 

"เกินไปพี่ แต่เพลงเพราะดีนะ ผมชอบ"

 

"ชอบเหรอ เอาไปฟังก่อนได้นะภูมิ ที่บ้านพี่มีเป็นคอลเล็กชั่น เดี๋ยววันหลังเอามาให้ฟัง"

 

"พี่แทน ผมอยากเรียนเสริมภาษาอังกฤษน่ะครับ พี่พอจะแนะนำได้บ้างไหม"

 

ภูมิบุญเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะเห็นเป็นโอกาสที่ดีที่จะก้าวไปอีกขั้น

 

"ภูมิอยากเรียนเพิ่มเหรอ เดี๋ยวพี่ไปเรียนเป็นเพื่อนเอาไหม"

 

"หือ พี่เก่งอยู่แล้วนี่ ไม่ต้องไปเรียนเป็นเพื่อนหรอกครับ แค่มาให้เห็นหน้าทุกวันก็พอแล้ว"

 

ภูมิบุญยิ้มตาหวานหยาดเยิ้ม

 

"ภูมิ น่ารักอย่างนี้พี่รักตายเลยนะเนี่ย"

 

แทนทวียิ้มยิงฟันขาวหัวใจพองโตอยากจะฉุดคนข้างๆมากอด จูบเสียให้เต็มรัก เมื่อวานเพิ่งจะชอบแต่วันนี้มันหลงหรือรักไม่แน่ใจแต่ภูมิบุญได้เข้าไปนั่งอยู่ในใจแล้ว ช่วงเช้าภายในอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยามรดกโลกมีนักท่องเที่ยวไม่หนาตามากนัก แทนทวีหาที่จอดรถ พอจอดรถเสร็จก็เดินเข้าไปกราบพระใหญ่ที่วัดใหญ่ไชยมงคล ภูมิบุญตั้งจิตมั่นอธิษฐานขอพรให้มารดา คุณอภิสรา คุณยายที่ล่วงลับ แล้วก็ตนเอง แทนทวีนั่งมองทุกท่างท่าของภูมิบุญแล้วอมยิ้มอย่างพอใจ พอกราบพระเสร็จก็เดินเตร่ออกมาที่จอดรถเพราะอากาศเริ่มร้อนแรงพระอาทิตย์เริ่มตั้งตรงหัวความร้อนก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

 

"หิวไหมครับพี่แทน"

 

ภูมิบุญเอ่ยถามเมื่อเข้านั่งในรถ

 

"อืม ภูมิอยากกินอะไรครับ"

 

"กินก๋วยเตี๋ยวเรือไหมพี่ มาอุธยาทั้งที"

 

ภูมิบุญเสนอไป แทนทวีทำหน้าเหรอหรา

 

"มากับผมติดดินหน่อยนะครับ ผมไม่กินนะตามร้านอาหารน่ะ"

 

พูดต่อไปอีกให้แทนทวีตัดสินใจได้ง่ายขึ้น แทนทวีพยักหน้า แล้วจึงขับรถไปบริเวณหน้าอุทยานหาร้านที่ดูดีหน่อยแล้วจึงลงไปจากรถ

 

"ผมเลี้ยงพี่แทนเองนะครับ ตอบแทนที่พี่สละเวลาพาผมมากราบพระ"

 

ภูมิบุญทำท่าจะควักเงินออกมาจ่ายตอนที่กินเสร็จ

 

"ภูมิ ไม่ได้นะครับ มากับพี่อย่าทำแบบนี้ พี่ต้องเป็นคนดูแลเราสิ พี่เป็นแฟนเรานะ"

 

แทนทวีพูดเสียงเข้ม สายตาดุภูมิบุญน้อยๆ แล้วเป็นคนจ่ายสตางค์ไป ภูมิบุญยกมือไหว้ขอบคุณ ทั้งสองจึงบึ่งรถกลับเข้ากรุงเทพฯ พอถึงกรุงเทพฯก็บ่ายโมงกว่า ภูมิบุญขอตัวไปเข้าเรียน ส่วนแทนทวีวันนี้ตั้งใจว่าจะโดดเรียนกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านแล้วค่อยกลับมารับแฟนคนล่าสุดที่เป็นผู้ชาย ที่เขาเพิ่งส่งลงจากรถไปไม่นาน พอเรียนเสร็จภูมิบุญก็รอรับน้องที่คณะอยู่กับเพื่อน เขาเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังแต่จุดประสงค์หรือการที่เขาแสดงละครภูมิบุญไม่ได้เล่า

 

"เราว่ามันแปลกๆนะภูมิ อยู่ดีๆไอ้บ้านั่นมันจะมาทำดีกับนายน่ะ มันผิดวิสัย"

 

พลอยออกความเห็น

 

"เราก็เห็นด้วยกับพลอยนะภูมิ เราว่าไอ้นี่มันกำลังเล่นเกมอะไรอยู่แน่ๆ นายระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะเราว่า"

 

ก้องเสริม ภูมิบุญพยักหน้าแต่ในใจรู้ล่วงหน้าแล้วว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คุยกันอยู่สักพักก็ไปรับน้องพอเสร็จก็เดินออกจากมหาวิทยาลัยกับเพื่อน

 

"ภูมิๆ ทางนี้ครับ"

 

แทนทวีมาดักรออยู่ทางออกเดิมที่ภูมิบุญชอบเดินออก เขาอยู่ในชุดลำลองดูสบายตาโบกไม้โบกมืออยู่

 

"แล้วกับพี่แทนนี่ ภูมิแน่ใจแล้วเหรอ ท่าทางไม่เบานะไอ้พี่แทนอะไรเนี่ย"

 

พลอยพูดแล้วมองไปทางแทนทวีอย่างไม่ไว้ใจ

 

"ไม่เป็นไรหรอกพลอย พี่แทนท่าทางเป็นคนดี ถึงไม่ใช่เราก็ไม่ประมาทหรอก พวกนายกลับกันยังไง ให้พี่เขาไปส่งไหม"

 

ภูมิบุญบอกเพื่อนแล้วยิ้มแห้งๆ

 

"อุ้ย ไม่เอาหรอก ไม่อยากเป็น กขค เรานัดพี่ไว้จะไปดูหนังที่มาบุญครอง ก้องล่ะไปกับเราไหมพี่เราสวยนะ"

 

พลอยหันไปทางก้อง รายนั้นพยักหน้าตอบรับทันที แทนทวีเดินเข้ามาหาภูมิบุญเพื่อนๆก็เดินออกไปจากรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว

 

"กลับบ้านกันเลยไหมภูมิ หรืออยากไปไหน"

 

แทนทวีถามแล้วยื่นมือมาดึงเป้จากหลังภูมิบุญไปถือ

 

"ไอ้แทน ไอ้ห่า ตกลงนี่มึงยังไงวะ โดดเรียนแต่ดันมารับไอ้ เอ้อ น้องคนนี้"

 

เสียงแซวมาจากข้างรั้วมหาวิทยาลัย ทันกับกัสเดินตรงเข้ามาหา

 

"ว่าไงน้องภูมิ วันนั้นพี่ยังไม่ลืมนะครับ"

 

ทันจ้องที่หน้าภุมิบุญสายตายังครุกรุ่นอยู่ด้วยความแค้น

 

"ไอ้แทน มึงมาคุยกับกูหน่อยดิวะ"

 

กัสลากตัวแทนทวีออกไปคุย พอพ้นตาแทนทวีทันก็ปรี่เข้ามาหาภูมิบุญทันที

 

"ว่าไง ไอ้ตัวดี มึงแสบมากนะวันนั้น กูรอเอาคืนอยู่นะมึง"

 

ทันจับต้นแขนภูมิบุญแน่นจ้องตาเขม็ง

 

"แค่นั้นเองครับพี่ ไม่เท่าไหร่นะ เพราะถ้าผมแสบถึงขั้นพี่น่าจะเจอมากกว่านี้นะ"

 

ภูมิบุญยกริมฝีปากขึ้นแล้วบิดแขนออกจากการจับกุม

 

"ฮ่าๆ ปากดีนะมึง กูเริ่มชอบมึงแล้วสิ แบบนี้สิมันถึงจะทันกัน"

 

"พี่ต้องไปคุยกับพี่แทนเองนะครับ เพราะตอนนี้ผมคบกับพี่แทนไปแล้ว ว้าไม่น่าช้าเลยนะพี่ เพราะอย่างพี่น่ะก็เสป็คผมเหมือนกันนะ แต่ผมเป็นประเภทคบใครคบทีละคน หรือพี่อยากจะกินน้ำใต้ศอกครับ ผมจะได้คุยกับพี่แทนให้"

 

"ไอ้ภูมิ มึง"

 

ภูมิบุญยกริมฝีปากขึ้นสูงสายตามองทันแค่หางตา ส่วนทันกัดฟันอยู่จะถลาเข้าหาภูมิบุญ

 

"ไอ้ทัน มึงจะทำอะไร"

 

แทนทวีร้องตวาดมา แล้วรีบปรี่เข้าหาทั้งสอง

 

"พี่แทน เรากลับกันเถอะครับ ไหนบอกจะพาเค้าไปกินข้าว เนี่ยเค้าหิวแล้ว"

 

ภูมิบุญใส่จริตกอดแขนแทนทวี พอลับหลังแทนทวีที่จ้องหน้าเพื่อนอยู่ ก็ยิ้มออกมา ลูบตามแขนของแทนทวี ทันโกรธจัดหัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินออกไป กัสเองก็วิ่งตามไป