"แทน แทน นี่แทนรู้ไหมว่าบริษัทของแม่พีทน่ะเป็นคู่แข่งกับบริษัทที่น้องภูมิทำอยู่นะ"
พีทน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าสายงานของตนเกี่ยวพันกับภูมิบุญอีกครั้ง
"จริงเหรอพีท แล้วทำไมอ่ะ"
"แหม แทนก็จะลองดูสักตั้งไงว่าหัวของคนที่จบที่นี่กับคนที่จบนอกอย่างเราน่ะ ใครมันจะแน่กว่ากัน"
"อย่าไปยุ่งกับเขาเลยพีท ปล่อยน้องเขาไปเถอะ"
เริ่มรู้สึกผิด ไม่อยากจะทำให้ภูมิบุญเจ็บปวดอีกแล้ว
"แทนไม่ทำก็ไม่ต้องทำสิ อย่าลืมนะว่าภูมิน่ะทำพีทเจ็บแสบไว้มาก ยอมไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ"
"พีท ยกโทษให้น้องเขาเถอะ"
"โว้ย แทน อะไรกัน แค่นี้นะ วันนี้พีทกลับดึกหน่อยนะ มีนัดกินข้าวคุยงานกับเพื่อน"
โวยวายใส่แล้ววางหูไปทันที
"หึ แกเจอชั้นแน่ไอ้ภูมิ มางัดกันสักตั้งซิ ใครมันจะแน่กว่าใคร"
คาดโทษไว้ในใจก่อนที่จะขับรถบึ่งออกไปจากบริษัทของมารดา
"คุณหินครับโปรเจ็กต์ใหม่ที่ของคุณกานดาน่ะครับ ไปถึงไหนแล้ว"
ภูมิบุญเดินมาหาหินที่ออฟฟิศไต่ถามถึงงานที่ตนเองเป็นคนรับผิดชอบเกี่ยวกับการจัดงานที่เขาค้อ
"รอเสนองานอีกครั้งสุดท้ายครับน้องภูมิ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร"
"ครับ งั้นวันไปเสนองานภูมิขอไปด้วยนะครับ จะได้ทำความรู้จักกับคุณกานดาเอาไว้ เพราะลุกค้าคนนี้สำคัญอยากให้ได้งาน"
"ได้ครับน้องภูมิ คุณกานดาแกคงจะดีใจ"
เสียงเพลงที่กระหึ่มดังไม่ได้ช่วยให้จิตใจเคลิ้มไหวไปด้วยเลยแม้แต่น้อย พีทนั่งกัดปากตัวเองอยู่เพราะติดต่อกับทันไม่ได้
"เป็นไรแก หน้างอเชียว ผัวไม่มาเหรอ"
เพื่อนถามขึ้นเพราะสีหน้าของพีทบอกบุญไม่รับ
"ปากดีนะแก คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ เซ็งทำไมปิดโทรศัพท์เนี่ย"
"ใครยะ"
"เสือก เบื่อว่ะแก มีอะไรให้ทำดีกว่านี้ไหม"
ตวาดใส่เพื่อนๆไป แต่ทำหน้าไม่สนใจกับปฏิกริยาของเพื่อน ถามเรื่องที่จนอยากรู้ทันที
"ไปตี้กันไหมล่ะ เดี๋ยวชั้นจะได้นัดเด็กให้"
"ก็นี่ไม่ใช่ตี้เหรอ"
"ตี้แบบมีของน่ะย่ะ ทำยังกะไม่เคย"
"เออ ดีเหมือนกัน ไม่ได้ทำนานแล้ว ไปแกชั้นเซ็ง"
ลุกเดินออกมาจากโต๊ะทันที เพื่อนก็เดินตามทั้งคู่ตรงไปยังคอนโดของเพื่อนพีททันที
"ภูมิลูกมานี่หน่อย ป้าได้ของมาจากวัดมารับไปสิจ๊ะ"
คุณอภิสรากวักมือเรียกภูมิบุญลงมาจากรถ โตโต้เองก็เดินตามมา
"ครับคุณท่าน"
"สายสิญจน์จ๊ะ ขอหลวงพ่อมาจะได้แคล้วคลาด"
คุณอภิสราหยิบด้ายสีเหลืองเส้นเล็กๆออกมาจากห่อ ภูมิบุญยกมือขึ้นพนมคุณอภิสราก็ผูกข้อแขนให้
"ของโต้ล่ะแม่"
โตโต้นั่งลงข้างๆภูมิบุญทำสีหน้าล้อเลียนผู้เป็นมารดา
"แหม ของเราแม่ก็ไม่ลืมหรอกนะ มายื่นแขนมา ภูมิรองแขนให้พี่เขาหน่อยสิ"
โตโต้ยื่นแขนไปให้มารดาผูกข้อมือให้ ส่วนภูมิบุญก็ยื่นมือไปแตะแขนของโตโต้ ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่คนตัวใหญ่คิดไปไกลแสนไกลแล้ว
"ฮ่าๆๆ เหมือนแม่กำลังแต่งงานให้โต้กับน้องเลยนะครับ"
หัวเราะออกมา ภูมิบุญหน้าแดงจัด ตุณอภิสราก็ยิ้มมองหน้าภูมิบุญ
"เรานี่ก็เข้าใจพูดนะตาโต้ มาลูกกินน้ำมะตูมเย็นๆหน่อย มาเหนื่อยๆ"
ยิ้มออกมาเหมือนรู้เห็นเป็นใจกันทั้งสองแม่ลูก ส่วนภูมิบุญนั่งหน้าแดงก่ำอยู่ ใจหวิวๆ
"เรียกเด็กน่ะ ขอที่มันหล่อๆดูเป็นคนได้ไหมนังป๊อด ไม่ใช่คว้าเด็กข้างถนนมา ชั้นไม่กินด้วยหรอกนะ"
พีทร้องบอกเพื่อนที่กำลังกดโทรศัพท์ออกไปเรียกเด็กมาร่วมปาร์ตี้ด้วย
"จ้า แม่คนสวย แกล่วงหน้าไปก่อนเลย ชั้นมีแต่โค๊กนะแก ถ้าอยากอีเดี๋ยวชั้นโทรสั่งอีคริสให้"
"เออ เอามาหมดนั่นล่ะ เซ็งจัดเร็วๆเดี๋ยวดาวน์ก่อน"
พีทรอจานที่กำลังอบในตู้ไมโครเวฟ พอเสียงร้องของเครื่องดังบอกว่าของที่อยู่ภายในสุกแล้วก็เปิดตู้อบเอาจานออกมา
"โอ๊ย ร้อน"
"โง่จริง ไม่เอาผ้ารองล่ะหล่อน"
"แหม ปากดีนะอีป๊อด มาทำให้ชั้นเลยแก"
"ถอยไปอีคุณนาย ได้เรื่องอะไรสักอย่างไหมเนี่ย"
ป๊อดเอาผ้ามาหยิบจานไปนั่งลงบนโซฟา ของในจานไม่ใช่ของกินแต่อย่างใด มีเพียงราบเปื้อนของอะไรสักอย่างสีน้ำตาลเหลืองๆติดอยู่กรัง พอนั่งลงก็เอาบัตรโดยสารรถไฟฟ้ามาขูดเบาๆ พลันคราบนั้นก็กลายเป็นฝุ่นผง ที่ซื้อบัตรโดยสารรถไฟฟ้าเอาไว้ไม่ได้ใช้แต่อย่างใด แต่เอามาทำเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
"มาๆ ชั้นเป่าให้"
ป๊อดหยิบหลอดดูดน้ำขึ้นมาเอาผงนั้นเข้าไปในหลอด พอพีทมานั่งลงใกล้ก็เอาท่อไปจ่อที่จมูกเป่าลมเข้าไปเต็มแรง
"สัตว์ อ่าขึ้นหัวเลยแก"
"เป่าให้ชั้นบ้าง"
พีทหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วลืมตาขึ้นหันไปทำให้เพื่อนบ้าง
"โอ สวรรค์"
ป๊อดครางออกมา ท่าทางของทั้งสองคนดูหลุดไปแล้วจากโลกความเป็นจริง ตาปรือม่านตาขยายกว้าง พีทดิ้นพราดๆไม่ใช่ทรมานแต่เหมือนว่าตัวเองกำลังลอยอยู่บนอากาศ
"เด็กใกล้มาหรือยังแก ชั้นอยาก"
"มาแล้ว เดี๋ยวลงไปรับก่อน"
ป๊อดบอกแล้วเดินออกจากห้องไป พีทเองก็ดิ้นพรวดพราดอยู่บนโซฟา มือไม้เริ่มป่ายเสื้อผ้าให้หลุดออกจากกาย
"กี่คนแก"
เสียงเริ่มสั่น หูตาเริ่มพร่ามัว
"สาม"
"ไม่พอ ชั้นอยากได้มากกว่านี้"
"เออๆ เดี๋ยวชั้นบอกอีคริสพามาด้วย เอาอีเพิ่มนะแก ไหนเอาเงินมา"
"สัตว์ หน้าเงินนะแก ในกระเป๋าโน่นไปหยิบเอา"
"ของแกทำเองนะ อ้าวน้องเอาเลยๆ ในจานน่ะช่วยตัวเอง"
ชายหนุ่มรูปงามหน้าตาท่าทางมองไม่ออกว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ได้ ทั้งสามตั้งวงล้อมจานใบนั้นอยู่ พีทคลานเข้าไปหา
"ใครใหญ่สุด"
ครางเสียงกระเส่าออกมา
"ผมเจ็ดอ่ะพี่"
"ฮ่า ไหน"
เริ่มหายใจออกทางปาก พีทให้คนทั้งสามเติมเชื้อไฟให้ พอสูดเข้าไปอีกรอบก็หลับตาปี๋ ลมหายใจร้อน ชายหนุ่มทั้งสามก็ทำท่าเดียวกัน ส่วนป๊อดกำลังอบจานที่สองอยู่ระหว่างรอเพื่อนอีกคน
"อ่า ใหญ่จริง"
เอามือล้วงงัดของสงวนของเขาออกมาทันที ไม่อายใครไม่สนใจ พีทก้มลงทำอย่างที่ทำกับทัน
"อ่า สุดยอดพี่"
อีกสองคนที่เหลือก็ถอดเสื้อผ้าของพีทออกแล้ว พีทเองก็ไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้น ก้มหน้าก้มตาให้ความสนใจกับของที่อยู่เบื้องหน้า
"เอาชั้น เอาชั้น เอาแรงๆ ฮ่า ร้อน"
ไม่รู้ว่ามีสติหรือไม่ แต่กริยาที่แสดงออกมา เขาคงไม่ทำตอนที่ปกติอยู่แน่ๆ
"เอ๊ะ ใครให้ใส่ถุง ไม่ต้องเอาเข้ามาแบบนั้นล่ะ"
ปากก็ทำกิจกรรมกับชายหนุ่มอีกสองคน แต่พอเหลือบตาไปเห็นชายหนุ่มคนนั้นกำลังหยิบถุงยางอนามัยมาใส่ก็ร้องตวาดออกไป เขาโยนมันทิ้งทันที หน้ามืดตามัวทั้งสองฝ่าย พอเพื่อนอีกคนมาก็ไม่สนใจหันไปมอง ครวญครางออกมาอย่างสาแก่ใจ คนแล้วคนเล่าที่ยัดเยียดความเป็นชายเข้าไปในร่างายแต่คนที่รับมันเข้ามากลับไม่รู้สึกว่าพอ ยังไม่พอ ยังอยากได้อีก ยาสองขนาดผสานกันทำให้โลกของพีทเปลี่ยนสีเป็นเฉดที่เขาต้องการ วนเวียนทำแบบนั้นอยู่จนถึงเช้า นอนหลับไปเมื่อฤทธิ์ของยาหมดลง
"โอย ปวดตัวจัง"
พอตื่นก็ครวญครางออกมา
"แหมไม่ปวดก็เวอร์ล่ะ ผู้ชายตั้งหกคน สมใจแกเลยสิ"
"เฉยๆอ่ะถ้าเรื่องนั้น ตอนอยู่โน่นก่อนเจอแทน ชั้นล่อฝรั่งไปตั้งสิบกว่าคน ไม่เห็นเป็นไร"
"ต๊ายแก เหล็กเรียกแม่เลยนะเนี่ย"
"หึหึ รู้จักชั้นน้อยไป หาอะไรมากินหน่อยสิแก หิวแล้ว แล้วนี่กี่โมงแล้ว"
พีทคลานไปบนพื้นคว้าผ้าเช้ดตัวมาพันกายเอาไว้
"ว้าย ไอ้บ้าตัวไหนกัดคอชั้นเนี่ย เลวที่สุด"
พอยืนอยู่หน้าห้องน้ำก็ส่งเสียงร้องออกมา ที่ร้องตกใจเพราะกลัวว่าแทนทวีจะรู้
"ไหนแก โหรอยใหญ่เชียว"
หน้าซีดเอามือแตะอย่างแผ่วเบา
"แทนจะสงสัยไหมเนี่ย"
"แกก็ไปร้านหมอให้เขาทำให้ดิ น่าจะดีขึ้น"
"ร้านหมอที่ไหนเขาแก้รอยดูดด้วยอีนี่"
"แหม อีโง่เดี๋ยวนี้เขาทำให้มันจางได้ย่ะ หรือไม่หล่อนก็เอารองพื้นโป๊ะเข้าไปสิ ไม่เอาแล้วคุยด้วยแล้วอารมณ์เสีย"
มองอยู่นานถอนหายใจ ใครกันนะที่ดูดคอจนเป็นรอยขนาดนี้ แต่ก็ไม่หวั่นใจมากแล้วเพราะคิดว่าคงเอารองพื้นทาให้มันหนาๆแทนทวีเองก็คงไม่สังเกต
"ไปไหนมาพีท ทำไมเมื่อคืนไม่กลับห้อง"
พอกลับเข้าห้องไป แทนทวีก็นั่งตาเขียวรออยู่
"อ้อ พอดีกินเหล้ากะเพื่อนน่ะแทนเมา เค้าเลยไม่อยากกลับ ขับรถมันอันตราย ไม่คุ้นถนนด้วย"
"น่าจะโทรมาบอกกันบ้าง รู้ไหมว่าเป็นห่วง"
"แทนอ่ะ ขอโทษน้า เค้าขอโทษคราวหน้าจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว"
เข้าไปออเซาะกอดแขนของแทนทวี ส่วนแทนทวีก็ทำหน้าบึ้งอยู่ ในใจก็เริ่มที่จะหวั่นๆ พีทดูเปลี่ยนไปมากเมื่อกลับมาเมืองไทย ตอนอยู่ที่โน่นเขาไม่ได้เป็นแบบนี้ หรือว่าเราจะ ไม่หรอก ไม่น่าจะมีอะไร แทนทวีแย้งตัวเองอยู่ในใจ
"พรุ่งนี้ใช่ไหมครับคุณหินที่ต้องไปพบคุณกานดา"
"ครับน้องภูมิ นัดเอาไว้ตอนบ่าย"
"ดีครับ ภูมิจะได้เคลียร์งานเรียกด้วยนะครับ"
ภูมิบุญเองพอผ่านเรื่องร้ายๆมาก็เป็นผู้ใหญ่เกินอายุ มีความรับผิดชอบความคิดความอ่านก็กว้างไกลกว่าแต่ก่อนเยอะ เรื่องที่เลวร้ายถ้าเราไม่ยอมแพ้ให้มันเสียก่อน มันนั่นเองที่เป็นแรงผลักทำให้เราโตขึ้น
"เสียดายงานคุณกานดาจริงๆเลย"
พอพีทเข้าไปทำงานในบริษัทกับมารดาของตน มารดาก็มาบ่นให้ฟังเพราะงานที่หลุดลอยไปคืองานใหญ่ประจำปีเลยก็ว่าได้
"ทำไมล่ะแม่ กะอีแค่งานแต่งงานงานเดียวแม่เครียดขนาดนี้เชียว"
"ไม่เครียดได้ยังไง คุณกานดาน่ะเป็นลูกสาวบริษัทนำเข้ารถยนต์ชื่อดังเชียวนะพีท ถ้าได้คุณกานดามาคนอื่นๆก็ต้องหันมามองบริษัทเรา"
"แล้วทำไมเราถึงพลาดงานนี้ไปล่ะแม่"
"ก็บริษัท"
เล่าออกมาให้ลุกชายฟัง พอพีทได้ยินก็หูผึ่ง
"นี่แกจะเป็นศัตรูของชั้นทั้งหัวใจทั้งเรื่องงานเลยเหรอไอ้ภูมิ ได้เราจะได้เห็นดีกัน"
กัดฟันกรอดออกมา สายตาเคียดแค้น
"แม่ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพีทจัดการเอง"
สายตาเคียดแค้นไม่ยอมง่ายๆฉายออกมา
"ภูมิ พี่ว่าอีนี่มันก็ไม่ใช่โง่นะ พี่พอดูตามันออก"
ทันเองก็โทรปรึกษากับภูมิบุญอยู่ตลอดเวลา คอยบอกเล่าเหตุการณ์ความคืบหน้าให้ฟังอยู่ตลอด
"พี่ทันระวังตัวด้วยนะครับ"
"ไม่ต้องห่วงหรอกภูมิ พี่ไม่ใช่กล้วยๆนะ หึหึ"
ทันเองมีความมั่นใจมากว่าแผนการที่วางไว้จะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี เพราะจากประสบการณ์ของเขาเอง เท่าที่ผ่านมาเขาอยากได้ใครเขาได้มาโดยตลอด และทุกคนที่เลิกรากันไปเพราะเขาเป็นคนขอเลิกเอง แต่มีภูมิบุญเพียงคนเดียวที่เขายังไม่ได้ และไม่สามารถชนะใจได้ง่ายๆ
"วันนี้ว่างไหมพีท อยากเจอกันไหม"
ทันกดโทรศัพท์ไปหาพีททันที
"ว่าง เจอที่ไหน"
"ที่ผับดีไหม จะต่อค่อยว่ากัน"
"อืม เวลาเดิมใช่ไหม"
"ใช่ เจอกัน"
วางสายไปแล้ว ทันยิ้มพราวออกมา
"คงถึงคราวแล้วสินะที่จะมีอะไรกันเสียที"
ทันพูดออกมาแล้วบ่ายหน้าไปยังที่นัดหมายแม้ยังไม่ถึงเวลานัด
"มาตอนนี้ได้ไหม"
ทันแกล้งโทรศัพท์ไปยั่วพีทเพราะยังไม่ถึงห้าโมงเย็นเสียด้วยซ้ำ
"อะไรกันคุณ นี่มันยังไม่มืดเลยนะ ผับยังไม่เปิดหรอก"
"ผมรู้จักเจ้าของเขาเปิดให้แล้ว"
"แต่พีทยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ"
"ไม่มาก็ไม่ต้องเจอ"
"อ่ะๆ ไปก็ได้ แหมใจร้อนไปได้"
ทันหัวเราะออกมาอย่างสาแก่ใจ แล้วตั้งตารอคอยพีทให้มาหาตามที่บอก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพีทก็มาถึงที่นัดหมาย เขารนรานลงจากรถปรี่เข้าไปหาทัน
"แหมรีบมาเชียวนะ เนี่ยพีทยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ"
"ทำไม อยากเจอน่ะ"
"อุ๊ย เข้าไปในร้านดีกว่าไหม ร้อน"
พีทเอามือขึ้นทำท่าพัดลมให้เป่าเข้าหน้าตัวเอง แล้วเดินนำหน้าทันเข้าไปในผับ
"เด็กเขาจัดร้านอยู่น่ะคุณ จะดีเหรอเกะกะเขาเปล่าๆ"
"เราขึ้นไปชั้นสองดิ คนไม่ขึ้น"
ตาพราวขึ้นมาทันที
"สั่งเครื่องดื่มไปด้วยดีไหม"
"สั่งดิ"
พีทหันไปหาพนักงานที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมโต๊ะเพื่อการเปิดร้านในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า พอเสร็จก็เดินตามทันขึ้นไปชั้นบน
"มีอะไรเหรอคุณ นัดมาแต่หัววันเลย"
"เงี่ยน อยากให้ทำให้หน่อย"
"อุ๊ย เอาอย่างงั้นเลย"
"ทำไมล่ะ หรือจะไม่ทำ"
"บ้า จะมาทำตรงนี้ได้ไงอ่ะ คนออกจะเต็ม"
"ในห้องน้ำดิ ตามมา"
ทันลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำที่พนักงานยังไม่มาทำความสะอาด สาวเท้าเข้าไปยืนเด่นรออยู่ พีทเองใจสั่นไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
"จะดีเหรอคุณ เราไปโรงแรมดีกว่าไหมอ่ะ"
"เอากันตรงนี้ล่ะ อย่าเรื่องมาก เร็วๆ"
ทันเร่งแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำห้องริมสุด พีทเองยืนละล้าละลังอยู่ แต่กิเลสในใจมันหนากว่าสิ่งใด พีทเดินตามเข้าไปทันที
"ดูดดิ เร็วอยากแล้ว"
ทันงัดของตัวเองออกมาพีทเองกลืนน้ำลายลงคอทำตาโต
"โห พอเจอสว่างๆแบบนี้ ไม่น้อยเลยนะคุณ"
ทันไม่ฟังเสียงกดหัวของพีทลงทันที เขาก็นั่งลงอย่างว่าง่าย ไม่มีเสียงใดลอดออกมาจากคอของพีทแล้วนอกจากเสียงคราง
"ถ่ายคลิปไว้ไหม อยากเก็บไว้ดู"
ทันพูดขึ้นเสียงกระเส่า มือถือโทรศัพท์ไว้ในมือแล้ว
"อ่า จะดีเหรอคุณไม่เอาอาย"
"จะอายอะไรล่ะ เห็นกันอยู่แค่สองคน"
ทันพูดแต่กดบันทึกไปนานแล้ว
"อย่าเอาไปลงเน็ทนะ"
"อืม ดูดต่อสิ"
พีทก็ก้มหน้าก้มตาทำต่ออย่างว่าง่าย ส่วนทันก็ถ่ายซูมเอาเฉพาะหน้าของพีทกับแท่งเนื้อของตัวเอง พีทเองแสดงความเก่งกล้าสามารถออกมาซอกซอนไปทุกมุมของร่างกายของทัน
"ไม่เอาไม่จูบ ไม่ชอบ เหม็นปาก"
พอพีทเลื้อยขึ้นไปถึงคางทันเองก็เบี่ยงหน้าหนี เขาหน้าเสียไป ทันเองก็กลัวว่าแผนจะแตก
"มาเอากันเลยดีกว่า ผมต้องมั่นใจคุณก่อน ผมถึงจะยอมจูบ"
ทันเอ่ยออกมาแล้วดันให้พีทหันหลังให้ ทันควักถุงยางออกมา
"อ่า คุณเตรียมมาด้วยเหรอ"
ในใจไม่อยากให้ใช้ แต่ก็วางมาดเอาไว้ก่อน
"เอามาดิ ก็ตั้งใจจะมาเอา"
พอสวมเสร็จก็แหวกหาทางเข้า แทงพรวดเข้าไปมิดด้าม แต่ไม่มีเสียงร้องสักคำ กลับครางออกมาด้วยความพึงใจ
"อา มีความสุขที่สุดเลยคุณ"
ทัน เองถึงกับงง ขนาดของน้องชายเขาก็ไม่ใช่น้อย แต่นี่อะไรไม่ร้องสักแอ่ะ แต่ก็กัดปากตัวเองมือหนึ่งกดหลังของพีทลง ส่วนอีกมือก็จับโทรศัพท์มือถือถ่ายไว้
"ทัน แรงๆ แรงกว่านี้อีก"
ครางกระเส่าออกมาไม่เกรงกลัวใครจะมาได้ยิน ทันเองพอได้ยินก็กัดฟัน มือฉวยไปกำเอาเส้นผมท้ายทอยของพีทดึงให้เอี้ยวหน้าหันมา
"อ่า ชอบที่สุดทัน แรงๆ"
ทันยิ่งได้ใจกระแทกกระทั้นเข้าไป
"มาพีทจัดการเอง"
เหมือนจะไม่สาแก่ใจพีทผลักให้ทันนั่งลงกับโถชักโครกก้าวขึ้นไปคร่อมสองขาเหยียบปากโถเอาไว้ ทันเองต้องนั่งแค่ริมๆ
"เป็นไงครับที่รัก ชอบไหม พีทเก่งไหม"
"อืม เก่ง ทำหน้าให้มันเซ็กซี่หน่อยสิครับ"
ทันเองก็ครางกระเส่าออกมา พีทได้ใจแสดงสีหน้าสีตาออกมาไม่ยอมแพ้
"อ่า ผมจะเสร็จแล้ว"
"อ๊ะ อย่าเพิ่ง มาเสร็จในปากพีท"
ก้าวลงอย่างรนราน ทันเองรีบยืนขึ้นดึงเอาปราการออก พีทอ้าปากรอ
"อ่า ชื่นใจที่สุด"
"ฮ่า"
ทันหายใจทางปากปล่อยให้พีททำความสะอาดให้เสร็จสรรพแล้วดึงกางเกงขึ้น
"อ้าว ทันจะไปไหน พีทยังไม่เสร็จเลยนะ"
"ช่วยตัวเองดิ เสร็จแล้วไม่มีอารมณ์"
ทันผลักประตูออกไปทันที พีทเองต้องรีบดึงประตูกลับเข้ามาเพราะเขาถอดกางเกงออกหมดพาดไว้กับประตู
"ฮึ๋ย อะไรเนี่ย"
อารมณ์เสียหงุดหงิดไป ส่วนทันเดินลงมาชั้นล่างพร้อมกับยื่นเงินให้พนักงานในร้าน
"ขอบใจมากน้อง"
ที่จริงก็ไม่ได้ว่าจ้างอะไรแต่เป็นสินน้ำใจที่ยอมให้ทันขึ้นไปชั้นสองทั้งที่ ร้านยังไม่ได้เปิด อีกอย่างทันรู้จักกับเจ้าของร้านเป็นอย่างดี จึงไม่มีปัญหาอะไร
"มึงดังแน่อีแรด"
ทันเอ่ยออกมาก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาภูมิบุญ
"ให้พี่ปล่อยเลยไหมภูมิ"
"อย่าเพิ่งครับพี่ทัน"
"อ้าว ทำไมล่ะ เราไม่อยากให้มันเจ็บเหรอ"
"เท่าที่พี่ทันเล่ามา คนอย่างพีทไม่น่าจะสนใจกับเรื่องแบบนี้หรอกครับ รอสักพัก รอให้เขาเผยตัวตนออกมามากกว่านี้ก่อนครับ ตอนนั้นเราค่อยว่ากัน"
แสยะยิ้มออกมา ก่อนหันหน้าเข้าหาพระอีกครั้งพนมมือขึ้นสวดมนต์
"อย่าว่ากันร้ายเลยนะพีท ผมไม่ได้ร้าย แค่อยากให้รู้ไว้ ว่าทำร้ายผมน่ะมันไม่ง่ายหรอกนะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น